ที่บ้านหมวดเฮี้ยว...วิญญูเตรียมเก็บสัมภาระของตัวเอง มหาชาติยืนมองเงียบๆ ในมือเขากำปืนอยู่ด้านหลัง สักครู่วิญญูหันมาเห็นจึงถามเขาว่าเก็บของแล้วเหรอ
“ไม่ต้องเก็บหรอก อาจไม่มีใครได้กลับมาก็ได้”
“หรืออาจมีบางคนไม่ได้ไป”
มหาชาติกำปืนแน่น ขอบตารื้นร้อนขึ้นมา เอ่ยอย่างกล้ำกลืนว่า เราไม่มีทางกลับไปเหมือนเดิม
“นั่นเป็นเหตุผลที่ข้างบนเขาไม่อยากให้เรารู้เรื่องชาติที่แล้วไง...เอาไงดี ตรงนี้ ตอนนี้ หรือว่าจะรอให้เสร็จงานก่อน”
มหาชาติกัดฟันชั่งใจ เกือบตัดสินใจอะไรลงไปอยู่แล้วถ้าเอมมี่กับขวัญตาไม่เข้ามาเสียก่อน
“อยู่นี่กันเอง ไปรึยัง เฮี้ยวพร้อมแล้ว สตาร์ตรถรอแล้ว”
เอมมี่มองสองหนุ่มที่ยังไม่ละสายตาจากกัน เธอเรียกวิญญูเหมือนเตือนสติ ขณะที่ขวัญตาก็เรียกมหาชาติพร้อมกับเดินเข้าหา
“มหาชาติ...ศัตรูของคุณคือใคร ใครที่มันฆ่าดุจดาวแฟนคุณ ลืมไปแล้วเหรอ”
“ไม่ต้องมาย้ำ”
มหาชาติมองขวัญตานัยน์ตาขุ่นขวาง ค่อยๆเอาปืนเก็บเหน็บใส่หลังเสื้อไม่ให้ใครเห็นแล้วเดินออกไป
วิญญูถอนหายใจยาว ยิ้มเนือยๆ ส่ายหน้าเบาๆอย่างจนปัญญา เอมมี่ปลอบใจเขาว่าไม่มีอะไร แต่วิญญูเชื่อว่าต้องมี งานนี้มหาชาติคงไม่ปล่อยตนไว้แน่!
มหาชาติไม่ยอมนั่งรถคันเดียวกับวิญญู เขาแยกไปใช้มอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะ ส่วนวิญญูนั่งไปในรถตู้กับคนอื่นๆโดยมีเฮี้ยวเป็นคนขับ
รถสองคันแล่นตามกันฝ่าเปลวแดดร้อนจัดไปนาน นับชั่วโมงก็หยุดพัก ทุกคนเห็นสีหน้ามหาชาติแดงก่ำน่าจะไปต่อไม่ไหว ถ้าป่วยไข้ไม่สบายจะเสียงาน จึงเห็นด้วย ที่วิญญูอยากเปลี่ยนมาขี่มอเตอร์ไซค์แทน แต่มหาชาติไม่ยอม เลยดึงดันแย่งกุญแจกันไปมาก่อนที่เฮี้ยวจะเข้ามาแทรก ทำให้วิญญูได้กุญแจและขี่มอเตอร์ไซค์ไปได้ในที่สุด
ระหว่างที่กลุ่มของมหาชาติเดินทางไปยังเขื่อน เมฆินได้พาศันสุนีย์ไปพบนายพลเหมี่ยนหม่าเพื่อให้ข้อต่อรองธุรกิจเป็นไปอย่างราบรื่น ปรากฏว่าความสวยของเธอทำให้ท่านนายพลยินดีร่วมงานกับเมฆินอย่างง่ายดาย ลืมเรื่องบาดหมางที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง
เมื่อได้แนวร่วมพร้อมสรรพทั้งคนและอาวุธ อีกทั้งผลประโยชน์มหาศาลในภายหน้า เมฆินย่ามใจที่จะเอาชนะพวกมหาชาติให้จงได้ เขาทำทุกอย่างแม้แต่ยอมขายชาติเหมือนดังเช่นในอดีต ฝ่ายโสภณที่แน่ใจว่าตัวเองหมดประโยชน์กับเมฆิน ชีวิตเขาย่อมไม่ปลอดภัย จึงพยายามหาตัวช่วยด้วยการแอบเจรจากับเลกงวินให้หาทางหนีออกไปจากที่นี่ด้วยกัน แต่เลกงวินไม่เล่นด้วยเพราะโกรธแค้นที่โสภณจับตนมาทรมาน
จริงอย่างที่โสภณคิด เสร็จงานนี้เมฆินไม่สนเขาแน่ แม้แต่ศันสุนีย์ก็ไม่เอาไว้!
ooooooo
กลุ่มของมหาชาติมาถึงปลายทางก่อนวิญญู พวกเขาเห็นกับตาว่าเมฆินซ่องสุมกองกำลังชนกลุ่มน้อย แน่ใจว่าต้องระเบิดเขื่อนอย่างที่ได้เบาะแสมา
ขวัญตาหาโอกาสคุยกับมหาชาติตามลำพัง เธออยากรู้ว่าถ้าเขาจัดการกับเมฆินได้แล้วคิดจะทำอะไรต่อไป มหาชาตินิ่งไม่ตอบ เธอเลยถามดักคอว่า ล้างแค้นเวียงเจ้าแทนขุนกระทิงใช่ไหม
เธออยากให้เขาลืมความแค้นที่ผ่านมาทั้งหมดแล้วเริ่มต้นใหม่ แต่มหาชาติทำไม่ได้ ขวัญตาน้อยใจพรั่งพรู ความในใจออกมาจนมหาชาติอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะยืนยันออกมาว่าตนลืมความแค้นและลืมดุจดาวไม่ได้
วิญญูมาถึงเอาตอนใกล้ค่ำ แล้วคืนนี้เองพวกมหาชาติก็ปะทะกับกลุ่มของเหมี่ยนหม่าบริเวณนอกเขื่อน วิญญูเกือบเสียท่าถ้ามหาชาติไม่เข้ามาช่วยไว้ทัน
เหมี่ยนหม่ากับสมุนจำนวนหนึ่งโดนจับมัดรวมกัน เมื่อรู้แน่ชัดว่าเมฆินยึดเขื่อนไว้แล้ว มหาชาติวิตกกังวลและเป็นห่วงเลกงวิน แต่จะไม่ยอมให้คนอื่นๆเสี่ยงอันตรายกับตน เพราะเป็นเรื่องส่วนตัว
“ไม่! มันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับเมฆิน” เอมมี่ค้านขึ้นมา
วิญญูมองมหาชาติแล้วเอ่ยว่า “ถ้าจะมีเรื่องส่วนตัวระหว่างใครกับใคร ฉันว่าก็คงเป็นแกกับฉัน”
“แต่การที่มีทหารต่างชาติลอบเข้ามาด้วยแบบนี้ ฉันว่าน่าจะเป็นเรื่องส่วนรวมแล้วล่ะ”
ขวัญตาพูดถูก เฮี้ยวเห็นด้วยว่าเป็นเรื่องของพวกเรา ทุกคน ถ้ามันคิดจะระเบิดเขื่อนจริงๆ วิญญูฟังแล้วอึ้ง หันมาพูดกับมหาชาติอย่างจริงจังว่า
“แกจะเกลียดฉันยังไงก็ได้นะ แต่ต้องหลังจากจัดการ เรื่องนี้ก่อน มันไม่ใช่เรื่องของใครกับใครอีกต่อไปแล้ว”
มหาชาติพยักหน้าแต่ไม่มองวิญญู แล้วย้ำว่าพรุ่งนี้เราจะจบเรื่องทั้งหมดด้วยกัน
ooooooo
เช้าตรู่วิญญูตัดสินใจบุกเข้าไปภายในเขื่อนเพียงคนเดียว มหาชาติเข้าใจผิดคิดว่าวิญญูหรือเวียงเจ้า คนขายชาติจะเอาตัวรอด ความจริงวิญญูออกโรงเพื่อช่วยทุกคนต่างหาก
เมฆินสะใจเป็นบ้าที่เหยื่อมาติดเบ็ดจนได้ เฝ้ารอจะระเบิดเขื่อนตามแผนที่วางไว้ ขณะเดียวกันมหาชาติก็มีแผนอันแยบยล แบ่งคนเป็นสองทางเพื่อช่วยเหลือเกิดหากทางใดทางหนึ่งพลาด ส่วนพวกเหมี่ยนหม่าดิ้นรนหนีรอดการควบคุมออกมาได้ คราวนี้เลยต่อสู้กันดุเดือดเลือดพล่าน
เอมมี่สบโอกาสเข้าไปช่วยเลกงวิน สองพี่น้องรับมือกับพวกเหมี่ยนหม่า ขณะที่มหาชาติกับเฮี้ยวจัดการโสภณและภักดี ส่วนเมฆินป้วนเปี้ยนอยู่ทางห้องควบคุมระบบต่างๆภายในเขื่อน เตรียมพร้อมหากฉุกเฉินกดรีโมตระเบิดทันที ศันสุนีย์คอยสังเกตการณ์อย่างไม่ไว้ใจ
ภักดีหล่นจากสันเขื่อนลงไปด้านล่างตายคาที่ เลกงวินขวางทางปืนรับกระสุนแทนเอมมี่จนตัวเองกระอักเลือดตาย ด้านวิญญูในร่างเวียงเจ้าก็ใช้มีดจัดการเหมี่ยนหม่า สิ้นใจอย่างสุดโหด แต่ในเวลาต่อมาวิญญูก็ถูกเมฆินยิงจนหมดสติแล้วลากขึ้นรถไปด้วย
ความชุลมุนวุ่นวายบังเกิดจนยากที่จะหยุดยั้งไม่ว่า ฝ่ายใด เอมมี่เผชิญหน้ากับเมฆินที่ประกาศตัวเป็นศัตรูไม่ใช่พ่อ เธอพยายามขอร้องเขาไม่ให้ระเบิดเขื่อนแต่ไม่สำเร็จ เมฆินบ้าเลือดสั่งสมุนฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้หมด
ทุกคนรู้ว่าเขื่อนใกล้จะระเบิด เมฆินกับพ่อค้าอาวุธถือรีโมตคนละอันรีบขับรถออกไป แต่ที่สุดก็ถูกมหาชาติกับเฮี้ยวสกัดและปิดสัญญาณรีโมตสำเร็จ ไม่สามารถระเบิดเขื่อนได้
ขวัญตากับเอมมี่รีบติดตามศันสุนีย์ที่ขับรถหนีไปแล้วเกิดต่อสู้กัน พวกเธอแย่งปืนกันไปมา ก่อนที่ปืนจะลั่นโดนศันสุนีย์ฟุบคาพวงมาลัยรถ ฝ่ายโสภณตำรวจนอกรีตถึงจุดจบอย่างสุดแสนทรมานขณะต่อสู้กับมหาชาติและเฮี้ยว
เมื่อคนฝ่ายตนล้มตายแทบไม่เหลือ เมฆินยิ่งบ้าคลั่งอยู่ในรถที่โดนตำรวจล้อมกรอบ ขวัญตานั่นเองที่โทร.แจ้งตำรวจ
เมฆินไม่ยอมแพ้ เอมมี่สองจิตสองใจตะโกนออกไป อย่างเป็นห่วง
“มอบตัวซะเถอะค่ะ คุณพ่อไม่มีทางสู้แล้ว”
“แกมันไม่ใช่ลูกฉันอยู่แล้ว ฉันอุ้มแกมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ความดีฉันไม่มีเลยใช่มั้ย แกไม่เคยเห็นคุณค่า ของฉันเลย”
เอมมี่นิ่งไปด้วยความสะเทือนใจ เมฆินฉวยโอกาสนี้หยิบปืนหลังรถกราดยิง ทุกคนพากันหลบจ้าละหวั่นก่อนจะตั้งรับอย่างเหนือกว่า เพราะเมฆินไม่เหลือใครแล้วเวลานี้ แต่เขาไม่หมดพิษสง ลากวิญญูที่ยังไม่ได้สติออกจากรถมาเอาปืนจ่อหัว
ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะเอมมี่ร้องห้ามเสียงหลง วิญญูสะลึมสะลือรู้สึกตัวมองมหาชาติที่พยายามเข้ามาช่วย เมฆินเลยเปลี่ยนเป้าจากวิญญูเป็นมหาชาติแต่ไม่สำเร็จ เพราะวิญญูตัดสินใจขวางทางปืนเสียเอง
ร่างวิญญูทรุดฮวบ พร้อมๆกับมหาชาติยิงเข้ากลางอก เมฆิน ตามด้วยกระสุนปืนจากตำรวจรอบนอกอีกหลายนัด จนเมฆินขาดใจตาย สภาพไม่ต่างจากที่เขาเคยยิงดุจดาว ตายที่มาเลเซีย
มหาชาติและพวกเฮี้ยวกรูเข้ามาหาวิญญูที่นอนหายใจรวยริน พูดกระท่อนกระแท่นขอร้องมหาชาติให้จบกันในชาตินี้ อย่าอาฆาตจองเวรอีกเลย อโหสิกรรมให้กัน เราสองคนต้องสูญเสียกันและกันเพราะชาติที่แล้ว เราก็พรากของรักคนอื่นมา
“ฉันทำผิดกับแกในชาติที่แล้ว ชาตินี้จึงต้องตามมาชดใช้ ไม่ว่าใครทำอะไรไว้ ช้าหรือเร็วกรรมจะตามมา มันเลี่ยงไม่ได้ ถึงเราจะจำไม่ได้ แต่กรรมมันจำเราได้แน่นอน”
มหาชาติพยักหน้ายินยอม กล่าวอโหสิกรรมให้ทุกคน...แล้ววิญญูก็กระซิบข้างหูมหาชาติก่อนแน่นิ่งจากทุกคนไปอย่างสงบ
ooooooo
หลายวันผ่านไป เฮี้ยวกับเจิมชวนกันไปเยี่ยมเยียน เอมมี่ที่ตัดสินใจถือศีลปฏิบัติธรรมภายในวัด สองคนแอบบ่นสงสารเอมมี่ที่ไม่เหลือใคร แต่ก็เชื่อว่าการที่เธอเลือกเข้าสู่ทางธรรมน่าจะมีความสุขมากกว่าทางโลก
อีกมุมหนึ่งในวัด มหาชาตินำดอกไม้มาไหว้เจดีย์บรรจุกระดูกดุจดาว เขาชะงักที่เห็นดอกไม้ช่อหนึ่งวางอยู่ก่อนแล้ว
ขวัญตานั่นเอง เธอมาก่อนและแอบซ่อนตัวอยู่เงียบๆอย่างลังเล จนกระทั่งเห็นมหาชาติวางดอกไม้แล้วลุกขึ้น จึงตัดสินใจเดินออกมาพูดแก้เก้อว่าตนกำลังจะกลับพอดี
“ขอบคุณ...แทนดุจดาวด้วย”
“ค่ะ...ขอโทษนะคะ คือวันนั้นที่เจ้านายกระซิบกับคุณก่อนจะจากไป เจ้านายบอกว่าอะไรเหรอ ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวก็ขอโทษนะที่เสียมารยาท”
“เขาบอกว่า...ดุจดาวอยู่ตรงนั้นด้วย เขามายืนยันคำที่เขาเคยพูดกับผมเอาไว้ คุณอยากรู้ไหมดุจดาวเขาบอกผมว่ายังไง” เธอส่ายหน้า บอกว่าเป็นเรื่องระหว่างเขาสองคนไม่จำเป็นต้องบอกตน “แล้ววันนึงเมื่อผมพร้อม ผมจะบอกคุณนะ”
“ขอบคุณค่ะ” พูดแล้วเธอจะเดินจากไป ชายหนุ่ม อึกอักก่อนเรียกเธอไว้ ขอให้อยู่เป็นเพื่อนกันสักครู่ ขวัญตาหันกลับมาแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก มหาชาติรับรู้และพร้อมจะเปิดใจ ทำตามที่ดุจดาวบอกเขาว่า ขอให้ มีชีวิตอยู่ต่อไป ให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข...
ooooooo
- อวสาน -
ขุนกระทิง ตอนที่ 15.....!
ที่บ้านหมวดเฮี้ยว...วิญญูเตรียมเก็บสัมภาระของตัวเอง มหาชาติยืนมองเงียบๆ ในมือเขากำปืนอยู่ด้านหลัง สักครู่วิญญูหันมาเห็นจึงถามเขาว่าเก็บของแล้วเหรอ
“ไม่ต้องเก็บหรอก อาจไม่มีใครได้กลับมาก็ได้”
“หรืออาจมีบางคนไม่ได้ไป”
มหาชาติกำปืนแน่น ขอบตารื้นร้อนขึ้นมา เอ่ยอย่างกล้ำกลืนว่า เราไม่มีทางกลับไปเหมือนเดิม
“นั่นเป็นเหตุผลที่ข้างบนเขาไม่อยากให้เรารู้เรื่องชาติที่แล้วไง...เอาไงดี ตรงนี้ ตอนนี้ หรือว่าจะรอให้เสร็จงานก่อน”
มหาชาติกัดฟันชั่งใจ เกือบตัดสินใจอะไรลงไปอยู่แล้วถ้าเอมมี่กับขวัญตาไม่เข้ามาเสียก่อน
“อยู่นี่กันเอง ไปรึยัง เฮี้ยวพร้อมแล้ว สตาร์ตรถรอแล้ว”
เอมมี่มองสองหนุ่มที่ยังไม่ละสายตาจากกัน เธอเรียกวิญญูเหมือนเตือนสติ ขณะที่ขวัญตาก็เรียกมหาชาติพร้อมกับเดินเข้าหา
“มหาชาติ...ศัตรูของคุณคือใคร ใครที่มันฆ่าดุจดาวแฟนคุณ ลืมไปแล้วเหรอ”
“ไม่ต้องมาย้ำ”
มหาชาติมองขวัญตานัยน์ตาขุ่นขวาง ค่อยๆเอาปืนเก็บเหน็บใส่หลังเสื้อไม่ให้ใครเห็นแล้วเดินออกไป
วิญญูถอนหายใจยาว ยิ้มเนือยๆ ส่ายหน้าเบาๆอย่างจนปัญญา เอมมี่ปลอบใจเขาว่าไม่มีอะไร แต่วิญญูเชื่อว่าต้องมี งานนี้มหาชาติคงไม่ปล่อยตนไว้แน่!
มหาชาติไม่ยอมนั่งรถคันเดียวกับวิญญู เขาแยกไปใช้มอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะ ส่วนวิญญูนั่งไปในรถตู้กับคนอื่นๆโดยมีเฮี้ยวเป็นคนขับ
รถสองคันแล่นตามกันฝ่าเปลวแดดร้อนจัดไปนาน นับชั่วโมงก็หยุดพัก ทุกคนเห็นสีหน้ามหาชาติแดงก่ำน่าจะไปต่อไม่ไหว ถ้าป่วยไข้ไม่สบายจะเสียงาน จึงเห็นด้วย ที่วิญญูอยากเปลี่ยนมาขี่มอเตอร์ไซค์แทน แต่มหาชาติไม่ยอม เลยดึงดันแย่งกุญแจกันไปมาก่อนที่เฮี้ยวจะเข้ามาแทรก ทำให้วิญญูได้กุญแจและขี่มอเตอร์ไซค์ไปได้ในที่สุด
ระหว่างที่กลุ่มของมหาชาติเดินทางไปยังเขื่อน เมฆินได้พาศันสุนีย์ไปพบนายพลเหมี่ยนหม่าเพื่อให้ข้อต่อรองธุรกิจเป็นไปอย่างราบรื่น ปรากฏว่าความสวยของเธอทำให้ท่านนายพลยินดีร่วมงานกับเมฆินอย่างง่ายดาย ลืมเรื่องบาดหมางที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง
เมื่อได้แนวร่วมพร้อมสรรพทั้งคนและอาวุธ อีกทั้งผลประโยชน์มหาศาลในภายหน้า เมฆินย่ามใจที่จะเอาชนะพวกมหาชาติให้จงได้ เขาทำทุกอย่างแม้แต่ยอมขายชาติเหมือนดังเช่นในอดีต ฝ่ายโสภณที่แน่ใจว่าตัวเองหมดประโยชน์กับเมฆิน ชีวิตเขาย่อมไม่ปลอดภัย จึงพยายามหาตัวช่วยด้วยการแอบเจรจากับเลกงวินให้หาทางหนีออกไปจากที่นี่ด้วยกัน แต่เลกงวินไม่เล่นด้วยเพราะโกรธแค้นที่โสภณจับตนมาทรมาน
จริงอย่างที่โสภณคิด เสร็จงานนี้เมฆินไม่สนเขาแน่ แม้แต่ศันสุนีย์ก็ไม่เอาไว้!
ooooooo
กลุ่มของมหาชาติมาถึงปลายทางก่อนวิญญู พวกเขาเห็นกับตาว่าเมฆินซ่องสุมกองกำลังชนกลุ่มน้อย แน่ใจว่าต้องระเบิดเขื่อนอย่างที่ได้เบาะแสมา
ขวัญตาหาโอกาสคุยกับมหาชาติตามลำพัง เธออยากรู้ว่าถ้าเขาจัดการกับเมฆินได้แล้วคิดจะทำอะไรต่อไป มหาชาตินิ่งไม่ตอบ เธอเลยถามดักคอว่า ล้างแค้นเวียงเจ้าแทนขุนกระทิงใช่ไหม
เธออยากให้เขาลืมความแค้นที่ผ่านมาทั้งหมดแล้วเริ่มต้นใหม่ แต่มหาชาติทำไม่ได้ ขวัญตาน้อยใจพรั่งพรู ความในใจออกมาจนมหาชาติอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะยืนยันออกมาว่าตนลืมความแค้นและลืมดุจดาวไม่ได้
วิญญูมาถึงเอาตอนใกล้ค่ำ แล้วคืนนี้เองพวกมหาชาติก็ปะทะกับกลุ่มของเหมี่ยนหม่าบริเวณนอกเขื่อน วิญญูเกือบเสียท่าถ้ามหาชาติไม่เข้ามาช่วยไว้ทัน
เหมี่ยนหม่ากับสมุนจำนวนหนึ่งโดนจับมัดรวมกัน เมื่อรู้แน่ชัดว่าเมฆินยึดเขื่อนไว้แล้ว มหาชาติวิตกกังวลและเป็นห่วงเลกงวิน แต่จะไม่ยอมให้คนอื่นๆเสี่ยงอันตรายกับตน เพราะเป็นเรื่องส่วนตัว
“ไม่! มันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับเมฆิน” เอมมี่ค้านขึ้นมา
วิญญูมองมหาชาติแล้วเอ่ยว่า “ถ้าจะมีเรื่องส่วนตัวระหว่างใครกับใคร ฉันว่าก็คงเป็นแกกับฉัน”
“แต่การที่มีทหารต่างชาติลอบเข้ามาด้วยแบบนี้ ฉันว่าน่าจะเป็นเรื่องส่วนรวมแล้วล่ะ”
ขวัญตาพูดถูก เฮี้ยวเห็นด้วยว่าเป็นเรื่องของพวกเรา ทุกคน ถ้ามันคิดจะระเบิดเขื่อนจริงๆ วิญญูฟังแล้วอึ้ง หันมาพูดกับมหาชาติอย่างจริงจังว่า
“แกจะเกลียดฉันยังไงก็ได้นะ แต่ต้องหลังจากจัดการ เรื่องนี้ก่อน มันไม่ใช่เรื่องของใครกับใครอีกต่อไปแล้ว”
มหาชาติพยักหน้าแต่ไม่มองวิญญู แล้วย้ำว่าพรุ่งนี้เราจะจบเรื่องทั้งหมดด้วยกัน
ooooooo
เช้าตรู่วิญญูตัดสินใจบุกเข้าไปภายในเขื่อนเพียงคนเดียว มหาชาติเข้าใจผิดคิดว่าวิญญูหรือเวียงเจ้า คนขายชาติจะเอาตัวรอด ความจริงวิญญูออกโรงเพื่อช่วยทุกคนต่างหาก
เมฆินสะใจเป็นบ้าที่เหยื่อมาติดเบ็ดจนได้ เฝ้ารอจะระเบิดเขื่อนตามแผนที่วางไว้ ขณะเดียวกันมหาชาติก็มีแผนอันแยบยล แบ่งคนเป็นสองทางเพื่อช่วยเหลือเกิดหากทางใดทางหนึ่งพลาด ส่วนพวกเหมี่ยนหม่าดิ้นรนหนีรอดการควบคุมออกมาได้ คราวนี้เลยต่อสู้กันดุเดือดเลือดพล่าน
เอมมี่สบโอกาสเข้าไปช่วยเลกงวิน สองพี่น้องรับมือกับพวกเหมี่ยนหม่า ขณะที่มหาชาติกับเฮี้ยวจัดการโสภณและภักดี ส่วนเมฆินป้วนเปี้ยนอยู่ทางห้องควบคุมระบบต่างๆภายในเขื่อน เตรียมพร้อมหากฉุกเฉินกดรีโมตระเบิดทันที ศันสุนีย์คอยสังเกตการณ์อย่างไม่ไว้ใจ
ภักดีหล่นจากสันเขื่อนลงไปด้านล่างตายคาที่ เลกงวินขวางทางปืนรับกระสุนแทนเอมมี่จนตัวเองกระอักเลือดตาย ด้านวิญญูในร่างเวียงเจ้าก็ใช้มีดจัดการเหมี่ยนหม่า สิ้นใจอย่างสุดโหด แต่ในเวลาต่อมาวิญญูก็ถูกเมฆินยิงจนหมดสติแล้วลากขึ้นรถไปด้วย
ความชุลมุนวุ่นวายบังเกิดจนยากที่จะหยุดยั้งไม่ว่า ฝ่ายใด เอมมี่เผชิญหน้ากับเมฆินที่ประกาศตัวเป็นศัตรูไม่ใช่พ่อ เธอพยายามขอร้องเขาไม่ให้ระเบิดเขื่อนแต่ไม่สำเร็จ เมฆินบ้าเลือดสั่งสมุนฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้หมด
ทุกคนรู้ว่าเขื่อนใกล้จะระเบิด เมฆินกับพ่อค้าอาวุธถือรีโมตคนละอันรีบขับรถออกไป แต่ที่สุดก็ถูกมหาชาติกับเฮี้ยวสกัดและปิดสัญญาณรีโมตสำเร็จ ไม่สามารถระเบิดเขื่อนได้
ขวัญตากับเอมมี่รีบติดตามศันสุนีย์ที่ขับรถหนีไปแล้วเกิดต่อสู้กัน พวกเธอแย่งปืนกันไปมา ก่อนที่ปืนจะลั่นโดนศันสุนีย์ฟุบคาพวงมาลัยรถ ฝ่ายโสภณตำรวจนอกรีตถึงจุดจบอย่างสุดแสนทรมานขณะต่อสู้กับมหาชาติและเฮี้ยว
เมื่อคนฝ่ายตนล้มตายแทบไม่เหลือ เมฆินยิ่งบ้าคลั่งอยู่ในรถที่โดนตำรวจล้อมกรอบ ขวัญตานั่นเองที่โทร.แจ้งตำรวจ
เมฆินไม่ยอมแพ้ เอมมี่สองจิตสองใจตะโกนออกไป อย่างเป็นห่วง
“มอบตัวซะเถอะค่ะ คุณพ่อไม่มีทางสู้แล้ว”
“แกมันไม่ใช่ลูกฉันอยู่แล้ว ฉันอุ้มแกมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ความดีฉันไม่มีเลยใช่มั้ย แกไม่เคยเห็นคุณค่า ของฉันเลย”
เอมมี่นิ่งไปด้วยความสะเทือนใจ เมฆินฉวยโอกาสนี้หยิบปืนหลังรถกราดยิง ทุกคนพากันหลบจ้าละหวั่นก่อนจะตั้งรับอย่างเหนือกว่า เพราะเมฆินไม่เหลือใครแล้วเวลานี้ แต่เขาไม่หมดพิษสง ลากวิญญูที่ยังไม่ได้สติออกจากรถมาเอาปืนจ่อหัว
ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะเอมมี่ร้องห้ามเสียงหลง วิญญูสะลึมสะลือรู้สึกตัวมองมหาชาติที่พยายามเข้ามาช่วย เมฆินเลยเปลี่ยนเป้าจากวิญญูเป็นมหาชาติแต่ไม่สำเร็จ เพราะวิญญูตัดสินใจขวางทางปืนเสียเอง
ร่างวิญญูทรุดฮวบ พร้อมๆกับมหาชาติยิงเข้ากลางอก เมฆิน ตามด้วยกระสุนปืนจากตำรวจรอบนอกอีกหลายนัด จนเมฆินขาดใจตาย สภาพไม่ต่างจากที่เขาเคยยิงดุจดาว ตายที่มาเลเซีย
มหาชาติและพวกเฮี้ยวกรูเข้ามาหาวิญญูที่นอนหายใจรวยริน พูดกระท่อนกระแท่นขอร้องมหาชาติให้จบกันในชาตินี้ อย่าอาฆาตจองเวรอีกเลย อโหสิกรรมให้กัน เราสองคนต้องสูญเสียกันและกันเพราะชาติที่แล้ว เราก็พรากของรักคนอื่นมา
“ฉันทำผิดกับแกในชาติที่แล้ว ชาตินี้จึงต้องตามมาชดใช้ ไม่ว่าใครทำอะไรไว้ ช้าหรือเร็วกรรมจะตามมา มันเลี่ยงไม่ได้ ถึงเราจะจำไม่ได้ แต่กรรมมันจำเราได้แน่นอน”
มหาชาติพยักหน้ายินยอม กล่าวอโหสิกรรมให้ทุกคน...แล้ววิญญูก็กระซิบข้างหูมหาชาติก่อนแน่นิ่งจากทุกคนไปอย่างสงบ
ooooooo
หลายวันผ่านไป เฮี้ยวกับเจิมชวนกันไปเยี่ยมเยียน เอมมี่ที่ตัดสินใจถือศีลปฏิบัติธรรมภายในวัด สองคนแอบบ่นสงสารเอมมี่ที่ไม่เหลือใคร แต่ก็เชื่อว่าการที่เธอเลือกเข้าสู่ทางธรรมน่าจะมีความสุขมากกว่าทางโลก
อีกมุมหนึ่งในวัด มหาชาตินำดอกไม้มาไหว้เจดีย์บรรจุกระดูกดุจดาว เขาชะงักที่เห็นดอกไม้ช่อหนึ่งวางอยู่ก่อนแล้ว
ขวัญตานั่นเอง เธอมาก่อนและแอบซ่อนตัวอยู่เงียบๆอย่างลังเล จนกระทั่งเห็นมหาชาติวางดอกไม้แล้วลุกขึ้น จึงตัดสินใจเดินออกมาพูดแก้เก้อว่าตนกำลังจะกลับพอดี
“ขอบคุณ...แทนดุจดาวด้วย”
“ค่ะ...ขอโทษนะคะ คือวันนั้นที่เจ้านายกระซิบกับคุณก่อนจะจากไป เจ้านายบอกว่าอะไรเหรอ ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวก็ขอโทษนะที่เสียมารยาท”
“เขาบอกว่า...ดุจดาวอยู่ตรงนั้นด้วย เขามายืนยันคำที่เขาเคยพูดกับผมเอาไว้ คุณอยากรู้ไหมดุจดาวเขาบอกผมว่ายังไง” เธอส่ายหน้า บอกว่าเป็นเรื่องระหว่างเขาสองคนไม่จำเป็นต้องบอกตน “แล้ววันนึงเมื่อผมพร้อม ผมจะบอกคุณนะ”
“ขอบคุณค่ะ” พูดแล้วเธอจะเดินจากไป ชายหนุ่ม อึกอักก่อนเรียกเธอไว้ ขอให้อยู่เป็นเพื่อนกันสักครู่ ขวัญตาหันกลับมาแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก มหาชาติรับรู้และพร้อมจะเปิดใจ ทำตามที่ดุจดาวบอกเขาว่า ขอให้ มีชีวิตอยู่ต่อไป ให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข...
ooooooo
- อวสาน -